نوشته اصلی توسط
gerdo
سلام خیلی ممنونم که دارید این مطلب رو میخونید
من امسال یازدهمی هستم،از اون دانش اموزای شب امتحانی از اوناییی که دقیق نودی هستن، از پارسال هیچی پیشرفتی نداشتم تو تیزهوشان درسدمیخونم و بسی هم تحت فشار خانواده که تو باید ابروی ما روبخری ،خجالت بکش اگه رشته خوبی نیاری ،بابا منم مثل همه دلم میخاد برم بیرون با دوستام چت کنم ،برم کافه و... مامانم انتظار داره من بشینم درس بخونم کل شبو روزو بعد مثلن بین هر دوساعتی که درس میخونم ،پنج دقیقه بیشتر استراحت نکنم،دوستای قدیمیم میان ازم سوالای چرت و پرت میپرسن که شروع کردی دهمو خوندن ،جزوتو قرض میدی، رفتی کلاس و... من نه یک غولم نیه یک ادم فضاییی شاخ دار ،منم ی ادم عادیم که شانسی تیزهوشان قبول شدم،هیچکس باور نمیکنه،مامانم بهم گفت تو قبول نمیشی پس تجربی نزن و بدین سان بپد که ما ریاضی زدیم و قبول شدیم اره دیگه مامانممم منو باور نداره، من به حدی از خودم رسیدم که از کتابا حالم بهم میخوره پارسال بس ناجوانمردانه اذیت شدم چون نسبت به بقیه صفر بودم اولای سال انقد تلاش کرم اما هیچ کاری نتونستم بکنم،امسال اما شدیدا بی خیال شدم و دلم میخاد درس بخونم اما نمیشه احساس میکنم که خیلی عقبم و از بقیه کمترم ،در کل از خودم راضی نیستم و بقیه رو هم عذاب میدم، خیلی سعیمو کردم، برنامه ریزی مردم، مشاوره رفتم، به خودم هزار بار قول دادم اما انگار من واقعا ادم نیستم شاید بقیه درست فکر میکنن و الانم که دارم اینو مینویسم نمره حسابان مهرماهمو شدم10،به به چه شود، دوستا لطفا کمکمم کنید که شدیدا نیازمند نصیحت های شما هستم، جرا من اینطوری شدم واقعا
چرا همه از من غول ساختن؟ ایا واقعا میشه با انگیزه درس خوند؟
نظرت چیه؟
